-
1 өстен
прил.1) вы́сший, госпо́дствующийсм. тж. югарыҗәмгыятьнең өстен катлаулары — вы́сшие слои́ о́бщества
2) в функ. сказ. или в составе сказ. вы́ше, превы́ше всего́түбән хисләрдән өстен булу — быть вы́ше ни́зменных страсте́й
мәхәббәт бар нәрсәдән өстен — любо́вь - превы́ше всех благ
•- өстен калу
- өстен тору
- өстен тоту
- үзен өстен тоту
- өстен чыгу